Afrodyta to kochająca śmiech bogini miłości i piękna, kochanka i twórcza kobieta. Do czego nas zaprasza? Czym jest archetyp Afrodyty w naszej psyche?
Archetypy to prastare wzorce ukryte w nieświadomości, praobrazy przejawiające się w mitach i symbolach, w marzeniach sennych lub fantazjach. Mogą istnieć tylko potencjalnie w naszej psyche albo wkraczać w sferę świadomą przejawiającą się w naszym życiu, stając się nośnikiem pewnych wzorców zachowań.
Afrodyta to najpiękniejsza z wszystkich bogiń, zrodzona z morskiej piany, kojarzona z gołębiami, symbolem zakochanych par, łabędziami, różami, złotymi jabłkami oraz zmysłowymi owocami granatu. Jest praobrazem w naszej psyche łączącym nas ze zmysłowością, seksualnością, pięknem i miłością. Każdy tych aspektów jest potężnym transformującym czynnikiem w rozwoju kobiety i jej ścieżce indywidualizacji i duchowego wzrostu.
W kulturze judeochrześcijańskiej archetyp Afrodyty został zdeprecjonowany, zaryglowany poczuciem winy, wstydem, odcięciem od duchowych korzeni. Przyszedł jednak czas, kiedy moc tego archetypu budzi się na nowo, zasilając życiodajnymi, płodnymi wodami psyche kobiety.
Zmysłowość
Afrodyta pokazuje drogę powrotu do doświadczania życia w bezpośredni sposób. Pozostawiając sferę intelektu, koncepcji i umysłu, uczy, że cała abstrakcyjna wiedza jest tylko cieniem rzeczywistości, ponieważ do zrozumienia świata nie wystarcza wiedza, trzeba go zobaczyć, dotknąć i żyć w jego obecności. Dlatego Afrrodyta zaprasza do połączenia z ciałem, do pełnej obecności w „tu i teraz”, do powrotu do zmysłów. Zaprasza nas z powrotem do naszego ciała.
Kiedy zostawiamy koncepcje i wyobrażenia o tym, jaki jest świat, jaki powinien być, jakie powinnyśmy być my albo inni, jak powinnyśmy się zachowywać albo jak inni powinni się zachowywać, kiedy pozwalamy sobie powrócić do zmysłów i czucia, wtedy nasze ciało zaczyna się odprężać, staje się miękkie, czujące, ciepłe i pełne energii. A kiedy energia płynie w nas swobodnie, wtedy doświadczamy spokoju, przyjemności, radości i odzyskujemy naszą naturalną przestrzenność, wracamy do naszej prawdziwej jaźni i połączenia ze wszystkim wokół nas.
Przyjemność
Pragniemy jej, opieramy się jej, podążamy za nią, idealizujemy i oceniamy ją, oddzielamy się od niej poczuciem winy i wstydu.
Afrodyta uczy nas, że czysta wibracja, jaką niesie przyjemność, jest dla nas drogą, portalem, przez który możemy się zanurzyć w rozkoszne ciepło i błogość, z których jesteśmy zbudowane.
Seksualność
Afrodyta otwiera nas na alchemię naszego ciała, jego erotyczną naturę, otwiera na seksualność. Przemienia śmiertelną kobietę w boginię miłości, której magnetyzm wciąga innych w jej erotycznie naładowane pole. Zwiększa seksualną samoświadomość, doświadczenie przyjemności, błogości, ekstazy. Prowadzi kobietę do połączenia z jej energią seksualną, która oznacza tak naprawdę energię życiową, która wibruje w każdej komórce kreatywnością, płodnością i życiem. Uczy kobietę, że jej seksualność należy tylko do niej i reprezentuje siłę twórczą kobiety.
W archetyp Afrodyty wpisana jest ogromna moc zmiany, cykliczności i tworzenia. Namiętność i miłość łączą i tworzą nowe życie, nową niepowtarzalną jakość.
Kobieta, w której budzi się archetyp Afrodyty, podąża za tym, co ją fascynuje, sięga po swoją autonomię, ma odwagę żyć własnym życiem i przełamać ograniczające wzorce narzucone przez społeczeństwo, wejść na drogę indywidualizacji.
Piękno
Archetyp Afrodyty kontaktuje naszą psyche z pięknem. A czym jest piękno w drodze transformacji? Piękno może oczarować zmysły, pobudzić intelekt, zawładnąć umysłem, poruszyć serce. Piękno, które porusza nasze serca i dusze, kontaktuje nas z boskością. Piękno jest aspektem boskości, przyciąga nas, zachwyca, obejmuje całą naszą istotę.